Τι να πει κι ο Σκίμπε…

Θα πει κανείς, ποιος ασχολείται μέσα στην τούρλα των ευρωπαϊκών αγώνων. Αλλά ακόμη και αν το ξεχνάμε, σε έναν μήνα η Εθνική μας ξεκινάει μια νέα διοργάνωση. Για το Nations League. Για την ακρίβεια, στις 8 Σεπτεμβρίου παίζει εκτός έδρας με την Εσθονία και στις 11 του μήνα επίσης εκτός με την Ουγγαρία. Σε λίγες ημέρες από τώρα, λοιπόν, θα αρχίσουμε να συζητάμε για τις κλήσεις του Μίκαελ Σκίμπε...

Του Θοδωρή Τσούτσου

Ή αλλιώς, σε λίγες ημέρες από τώρα θα αρχίσουμε να μαλώνουμε για τις κλήσεις του Μίκαελ Σκίμπε. Για να το πούμε πιο σωστά, τον Γερμανό θα "μαλώνουμε" για τους παίκτες που θα επιλέξει. Ας το σκεφτούμε λίγο καλύτερα, όμως, προτού αρχίσουμε την εύκολη κριτική.

Με ποια κριτήρια θα πρέπει να επιλέξει ο Ομοσπονδιακός προπονητής; Ανάμεσα σε ποδοσφαιριστές που είτε συμμετέχουν σε ένα πρωτάθλημα που ακόμη δεν ξέρουμε πότε θα ξεκινήσει. Άρα και να ήθελε να κάνει προσθαφαιρέσεις, πώς άραγε να το κάνει. Είτε έζησαν ένα καλοκαίρι μέσα σε μεταγραφικές εξελίξεις, άρα σίγουρα έπρεπε να προσαρμοστούν σε νέο περιβάλλον, με ό,τι σημαίνει αυτό για την αγωνιστική τους κατάσταση. Με την υποσημείωση, ότι μπορεί να έχει επηρεαστεί ή και να έχει καθυστερήσει η προετοιμασία τους.

Μάλιστα, δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί. Ο Καρνέζης πήγε στη Νάπολι. Ο Τοροσίδης στον Ολυμπιακό. Ο Παπασταθόπουλος στην Άρσεναλ. Ο Χριστοδουλόπουλος στον Ολυμπιακό. Επίσης, δεν ξέρουμε αν θα πάνε αλλού Μήτρογλου, Σάμαρης, Σταφυλίδης, Καρέλης. Στους τερματοφύλακες, από εκείνους των τελευταίων αποστολών, ο Καπίνο πήγε στην Βέρντερ. Ο Γιαννιώτης στον Ολυμπιακό. Ο Ανέστης στην Μπερ Σεβά. Μόνο ο Μπάρκας έμεινε σταθερός. Και ο Πασχαλάκης, που φυσιολογικά αναμένει την κλήση...

Μαζεύονται πολλοί, με λίγα λόγια. Παίκτες του βασικού κορμού. Από εκείνους που περιμένεις να κάνουν τη διαφορά. Υπάρχουν κι εκείνοι που πέρασαν με απολύτως φυσιολογικό αγωνιστικό ρυθμό το καλοκαίρι. Επίσης δεν είναι λίγοι, Φορτούνης, Μπακασέτας, Πέλκας, Ζέκα, Μανωλάς, Ρέτσος, Κουρμπέλης, Δώνης. Από αυτούς, όμως, οι διεθνείς που αγωνίζονται στο ελληνικό πρωτάθλημα ακόμη ψάχνουν, μαζί τους μάλλον και ο Σκίμπε, πότε θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα.

Πρόβλημα, λέμε και σω΄στα λέμε, το τηλεοπτικό συμβόλαιο. Πρόβλημα για τις ομάδες να μην ξέρουν πότε αρχίζει η Super League. Πρόβλημα για τους προπονητές, για τους ποδοσφαιριστές, πρόβλημα για τους φιλάθλους, πρόβλημα για τους χοροηγούς. Πρόβλημα για την Εθνική; Κανείς δεν το αξιολογεί. Κανενός το μυαλό δεν φτάνει εκεί.

Όταν, όμως, θα έρθουν οι κλήσεις από τον Σκίμπε, θα υπάρχει γκρίνια. Γιατί αυτόν και όχι τον άλλον. Γιατί από εκεί και όχι από εμάς. Γκρίνια και από τις ομάδες. Τις ίδιες, που δεν μπορούν να βρουν λύση για να ξεκινήσουν το πρωτάθλημα. Ο Σκίμπε πραγματικά τώρα, πώς να επιλέξει ο άνθρωπος;

Με την περσινή σεζόν; Με κάποια ευρωπαϊκά ματς; Στην τύχη; Πώς; Εδώ, λοιπόν, ερχόμαστε να ξανασυζητήσουμε όλο αυτό που τόση και τόση κριτική χώρεσε τα προηγούμενα χρόνια, για το "κλειστό κλαμπ" και το... "τους ίδιους και τους ίδιους", για το οποίο κατηγορήθηκε. Αφενός δεν ήταν έτσι, διότι ο Γερμανός έκανε πολλές προσθέσεις στο ρόστερ του. Αφετέρου, σε ένα σκηνικό τόσο αλλοπρόσαλλο, ο προπονητής στην πραγματικότητα είναι υποχρεωμένος να δημιουργήσει έναν κύκλο εμπιστοσύνης.

Σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και σε λειτουργικό. Διότι η λειτουργία μιας ομάδας, όχι μόνο μέσα στον αγωνιστικό χώρο αλλά και έξω από αυτόν, παίζει καθοριστικό ρόλο. Στα αλήθεια τώρα, πώς πρέπει να γίνουν οι επιλογές για τα ματς του Σεπτεμβρίου; Σε μια μάλιστα πολύ κρίσιμη περίοδο για την Εθνική μας, αφού από τη μία για εκείνη ξεκινάει μια νέα διοργάνωση και από την άλλη αυτή μαζί με τα προκριματικά για το Euro που ακολουθούν έρχεται μετά από δύο αποκλεισμούς.

Προφανώς και ο ίδιος γνωρίζει πώς θα πρέπει να το κάνει. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες, άλλες λόγω της πραγματικότητας και άλλες λόγω των καταστάσεων που το ίδιο το ελληνικό ποδόσφαιρο δημιουργεί στον εαυτό του. Οι αγώνες του Σεπτεμβρίου ήταν πάντα μια πολύ δύσκολη υπόθεση για την Εθνική μας.

Από το 2014 και μετά, την αλλαγή εποχής δηλαδή, σε εφτά επίσημους αγώνες τέτοια εποχή υπάρχει μόλις μία νίκη, το 1-4 στην έδρα του Γιβραλτάρ το 2016. Από εκεί και πέρα, πέρυσι είχαμε: Ελλάδα - Εσθονία 1-1 και Ελλάδα Βέλγιο 1-2. Το 2015, Ελλάδα - Φινλανδία 0-1 και Ρουμανία - Ελλάδα 0-0. Το 2014, Ελλάδα - Ρουμανία 0-1, Φινλανδία - Ελλάδα 1-1.

Κακά αποτελέσματα, που ακολούθησαν την Εθνική μας στις διοργανώσεις των προκριματικών που συμμετείχε. Το πράγμα μοιάζει δύσκολο και τώρα. Αν όχι πιο δύσκολο. Και ο Σκίμπε, για τον οποίο θα μιλάμε σε λίγες ημέρες, το γνωρίζει πολύ καλά για να μην το υπολογίσει σε αυτούς τους δύο αγώνες που έρχονται. Ακόμη και αν ο καθένας (μας) θα λέει το μακρύ του και το κοντό του...